امید های در گور

در دل هر گور تاریکی امیدی خفته است 

در کنار هر گنهکار سعیدی خفته است 

 

هر کجا دیدی که سروی رسته در آغوش باغ 

زیر پایش سرو بالای رشیدی خفته است 

 

لاله ی سرخی که با داغ دلی روید زخاک 

خود شهادت میدهد کانجا دلی بشکسته خفته است 

 

بید مجنون چون پریشان کردگیسو باد گفت

عاشقی دیوانه زیر چتر بیدی خفته است



نظرات شما عزیزان:

بازیچه ی تو
ساعت23:07---25 بهمن 1392
ما فسرده ایم پراکنده ایم نه در بیابانهای بی پایان این جهان بلکه د رجاده ها و شهرهایی که بر شانه های ببان ساختتیم.
روزگاری آب مارا گرد هم جمع می کرد واین تماشای انسان بود بر خودش . امروز با آب پراکنده "پراکنده تریم "
آب فقر بزرگی است که آدمی را به سوی خدا می برد.
کاش باز هم دیکته شب را مینوشتیم "بابا آب داد "تا به دور هم جمع شویم


نام :
آدرس ایمیل:
وب سایت/بلاگ :
متن پیام:
:) :( ;) :D
;)) :X :? :P
:* =(( :O };-
:B /:) =DD :S
-) :-(( :-| :-))
نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه:







تاريخ : پنج شنبه 10 بهمن 1392 ا 16:46 نويسنده : رحی ا
.: Weblog Themes By violetSkin :.